Er zijn wat knopen doorgehakt...

Het was een intense, spannende maar ook bevrijdende zoektocht.

Al enkele tijd voelde ik dat er iets niet volledig juist zat. Ik vond het moeilijk om mijn vinger erop te plaatsen. Dus ik liet het even zijn… wat ik dus echt kéi moeilijk vind hé! Geduld, geduld...

Even in alle eerlijkheid een stukje van mijn proces afgelopen weken/maanden:

Door een situatie van afgelopen september voelde mijn relatie met cacao niet meer helemaal hetzelfde aan. En dit frustreerde mij zo enorm hard. Ik wilde mijn kracht niet weggeven aan een situatie waar ik geen controle over had. Ik kon niet anders dan in overgave gaan. Telkens wanneer ik cacao dronk, had ik enorm last van misselijkheid en een te lage bloeddruk. Ik durfde enige tijd geen cacao meer te drinken. En toen dacht ik; een cacao facilitator die zelf geen cacao drinkt? Dat kan toch niet… wat zullen mensen denken? Dat is precies een yoga docente die zelf geen yoga doet elke dag?!

Je raadt het al: mijn hoofd draaide overuren. Helaas wordt dat niet aan dubbel tarief betaald.

Ik koos om begin dit jaar te investeren in een nieuwe cacao opleiding van Britta Waechter. Dit was echt wat ik nodig had om opnieuw te mogen verbinden met cacao en mezelf. Het was echt een helende reis naar mezelf. Mijn intentie was dan ook om mezelf eens te laten dragen, en om opnieuw te verbinden met cacao op een nieuwe manier.

Het mooie aan cacao is dat ze altijd, op een zachte en liefdevolle manier, naar boven brengt wat doorvoeld wil worden. En ook dat waarvoor jij klaar bent om te doorvoelen. Ik besloot om niet meer te vechten maar om gewoon te voelen. Het op me af te laten komen. Uiteindelijk is dat de grootste les die cacao mij sinds het begin leerde: voelen.

Door die bepaalde situatie kwam er heel wat beweging in mij los. Ondertussen weet ik ook dat wanneer ik bepaalde situaties niet kan loslaten, of wanneer het me blijft kwaad maken, er een stuk zit die gevoeld wil worden. Dus ofwel blijf ik tegen dezelfde muur aanlopen, ofwel pas ik mijn route aan. Ik koos dus voor het tweede.

Ergens had ik het gevoel dat nu ik volledig in hoofdberoep was, ik all mijn sh*t together moest hebben. Je moet toch professioneel zijn he... Maar dat is niet realistisch. Ik ben ook maar een mens. Ook ik heb stukken in mezelf te helen. Ook ik huil af en toe. Ook ik heb een innerlijk kind te helen. Ook ik leer dagelijks om meer in mijn authentieke waarheid en kracht te gaan staan en open te communiceren. And I wouldn't want it any other way!

Trouwens, de betekenis van een te lage bloeddruk betekent… te veel controle uitoefenen; te veel verantwoordelijk willen zijn. Ha!

Ja, dat kan je wel zeggen. Met de grote stap naar hoofdberoep en bepaalde situaties kan je wel zeggen dat ik enorm veel controle wou. Maar dat kan niet: “you never had control, the only thing you ever had was anxiety”. Knaller!

Daarnaast voelde de naam “Cacao ceremonies” voor mij echt niet meer aligned aan. Het voelde uitgemolken. Het voelde niet integer ten opzichte van de eeuwenoude cultuur, ondanks al mijn investeringen in opleidingen. Cacao is zo diep, zo waardevol, zo magisch...

Ik veranderde de naam naar cacao journeys. Dit voelde al wat beter. Maar toch nog niet volledig 100% Hélène…

Ik ging terug naar mijn roots. Waarmee ik Divine One Within begon.

En dat was zonder cacao.

Puur mezelf.

De laatste tijd kreeg ik veel te horen dat ik goed bezig was, hoeveel alles verbeterd is en hoe ik ben gegroeid. En ik dacht altijd: dat komt door de cacao!

In mijn onzekerheid verloor ik mezelf. Ik gaf mijn eigen kracht uit handen.

Ik schreef ooit eens een gedicht:

Mijn medicijn is niet cacao. Mijn medicijn is mijn hart.

Grappig hoe ik in het verleden mezelf eigenlijk al het medicijn gaf die ik vandaag nodig zou hebben...

Lieve mensen, wat ik doe met Divine One Within is puur vanuit mijn hart. Puur Hélène.

Zachtheid, rust, maar ook jezelf zijn en soms eens zot doen natuurlijk...

Ik speelde wat met mijn naam. Helen. Helen(d)e ruimtes…

But let’s be honest: in ‘t Nederlands klinkt da bijlange niet zo goed als in ‘t Engels!

The healing spaces.

a space to heal, a space to arrive.

a space to find the divine within.

Vanaf nu gaan mijn online cacao journeys door onder deze naam.

Met cacao… of zonder.

Dat laat ik dus vanaf nu volledig aan jou over….

Daarnaast besluit ik ook om "the cacao coven" stop te zetten. Ik richtte dit spontaan op afgelopen zomer. De intentie was om maandelijks een bijeenkomst te organiseren voor vrouwen, op donatie basis. Al snel voelde ik dat dit voor mij niet rendabel was. Ik stak er veel energie in maar voelde niet de terugvloeiende beweging; geld is uiteindelijk ook energie. Ook viel het me op dat er al snel eens werd last minute afgezegd, of niet werd opgedaagd... dat is natuurlijk de keerzijde van werken op donaties. De naam "coven" voelt ook totaal niet aligned aan bij wie ik ben als persoon. Het voelt te hard. Ik voel eigenlijk geen connectie met de term "heks". In de tijd leek dat een cool en origineel idee. Het was trouwens ook eerder een manier om nieuwe vrouwen te leren kennen, op een laagdrempeligere manier.

De intentie met de coven was om vrouwen te verbinden in spiritualiteit, en om dit dus op een laagdrempelige manier te doen. Ik merkte dat ik mezelf wat te veel wou uitsmeren om voor zoveel mogelijk mensen goed te doen (hello people pleaser). Maar dat zorgt er misschien net voor dat mijn missie wat minder duidelijk overkomt...

Geen zorgen; ik geloof nog steeds dat heling voor iedereen beschikbaar en betaalbaar zou moeten zijn. Zeker in deze tijden. Daarvoor komt er in mei nog iets nieuws... stay tuned! Maar dit zorgt ook voor de beslissing om me meer te focussen op mijn groepstrajecten; zoals Temple of Ishvari en Road to Rest. Dat vind ik echt zo zalig en daar haal ik zo veel energie en verbinding uit!

Daarnaast, en dit is het laatste, heb ik ook beseft dat ik echt super graag masseer. Ik blijf het menselijk lichaam zo interessant vinden; elk lichaam is anders en het vertelt een uniek verhaal. Daar luister ik heel graag naar. Mijn unieke "Rose of the Womb" massage blijft zeker en vast bestaan. Daarnaast werk ik ook met een maandelijkse massage, telkens met een ander thema! Leuk hé?

Voila... het waren serieuze knopen, toch? Althans, voor mij. En wie mij een beetje kent, weet dat ik heel veel tijd nodig heb om beslissingen te maken. I'm an overthinker; dus elke mogelijke uitkomst heb ik zeker geanalyseerd voor aleer ik een beslissing maak haha!

Maar ik voel enorm veel opluchting, en nieuwe ruimte die vrijkomt door het maken van deze beslissingen.

Uiteindelijk, nu ik er zo over reflecteer, verandert er eigenlijk niet zo veel. We zijn slechts wat dichter naar de essentie van Divine One Within gewandeld. De essentie van Hélène. Al de rest mag wegvallen.

Helen met Hélène, wat denk je?

Hopelijk ben jij net zo enthousiast als ik.

En mag ik jou misschien binnenkort verwelkomen, online of offline? :)

Liefs,

PS: ik stop dus niet als cacao facilitator! Dit is nog steeds mijn grote passie en liefde. Dit gaat over de naam die ik aan mezelf en mijn online diensten geef. Je kan dus nog steeds deelnemen aan de online events met cacao en je wordt nog steeds met dezelfde liefde en expertise begeleid.